بعد از کشته شدن سلطان احمد تگودار سلطنت به ارغون فرزند اباقا رسید. در سال ۶۸۳ هجری به‌فرمان او خواجه شمس‌الدین جوینی که یکی از وزرای عالی‌قدر و نامی ایران بود کشته شد. در سال ۶۸۶ هجری سعدالدوله یهودی را به وزارت خود منصوب کرد. سعدالدوله تا سال ۶۹۰ هجری که سال درگذشت ارغون است، در نهایت قدرت در سمت خود باقی ماند. قدرت و نفوذ او به‌جایی رسید که فرمانی مبنی بر تبدیل کعبه مسلمانان به بتخانه و قتل‌عام مسلمانان از ارغون گرفت، اما قبل از اجرای آن در اواخر همان سال در آذربایجان کشته شد.
ارغون معاصر است با ملک رکن‌الدین پسر ملک شمس‌الدین از آل کرت و ابش خاتون دختر سعد ابن ابی بکر (۶۶۲ – ۶۸۶ ه.ق.) از اتابکان فارس و بهاءالدین اسماعیل برادر طیب شاه (۶۸۱- ۶۸۸ ه.ق.) و نظام‌الدین حسن پسر جلال‌الدین از ملوک شبانکاره و یوسف شاه پسر علاءالدین. طیب شاه و حاجی شاه پسر یوسف شاه (۶۹۰ – ۷۱۸ ه.ق.) از اتابکان یزد و جلال‌الدین سیور غتمش پسر قطب‌الدین (۶۸۱ – ۶۹۱ ه. ق.) از قراختائیان کرمان و یوسف شاه پسر الب ارغو (۶۷۲- ۶۸۸ ه.ق.) از اتابکان لر بزرگ و عزالدین حسین پسر بزرگ بدرالدین و ملک الدین حسین (۶۷۷ – ۶۹۲ ه.ق.) از اتابکان لر کرچک.
مهم‌ترین حوادثی که در دوران سلطنت ارغون و معاصران ایرانی او در سایر کشورهای جهان آن روز به وقوع پیوست، چنین است:
آسیا
برمه: در سال ۱۲۸۲ م. قوبیلای قاآن مغول، برمه را تصرف کرد و به دوران سلطنت شاهان پاگان خاتمه داد.
چین: در چین سلسله یوان مغول سلطنت می‌کرد. در دوران سلطنت سلسله یوان راه‌ها و کانال‌ها از هر حیث برای مبادلات بازرگانی با کشورهای غربی آماده شد و سیستم پستی توسعه یافت.
دهلی: شاه دهلی در این زمان غیاث‌الدین بلین است. دربار وی مأمن فضلا ازجمله امیر خسرو دهلوی بود. بعد از وی سلطنت به نوه‌اش کیقباد معزالدین رسید. (۶۸۶ ه.ق.) (۱۲۷۸ م.) در سال ۶۸۹ هجری (۱۲۹۰ م.) سلاطین مملوک هندوستان جای خود را به فرزندان جلال‌الدین فیروز شاه خلجی دادند و در حقیقت ترکان خلجی دومین سلسله مسلمانان را در هندوستان تشکیل دادند. این سلسله قلمرو خود را توسعه داد و بر دکن نیز دست‌یافت. مؤسس این سلسله فیروز شاه خلجی است.
یمن: در یمن رسولیان حکومت داشتند. (۱۲۲۹ – ۱۴۵۴ م.)
افریقا
تونس: در این زمان فرمانروای سلسله بنی حفص در تونس عمر اول است.
مراکش: فرمانروای این زمان بنی مرین در مراکش ابو یعقوب یوسف است.
مصر: فرمانروای ممالیک بحری مصر در این زمان قلاون است که در سال ۶۸۸ هجری (۱۲۸۵ م.) طرابلس را از صلیبیون بازگرفت. بعد از درگذشت قلاون پسرش اشرف جانشین او شد (۶۸۹ ه.ق.) (۱۲۹۰ م.) و برنامه پدر خود را ادامه داد. در سال ۶۹۰ هجری (۱۲۹۱ م.) عکا را که آخرین دژ مسیحیان بود. تصرف کرد و به حکومت مسیحیان در فلسطین پایان داد. این حادثه در حقیقت پایان جنگ‌های صلیبی است.
آراگون: شاه آراگون در این زمان پدروی سوم است. (۱۲۸۲ – ۱۲۸۵ م.) جانشین وی آلفونسوی سوم است، (۱۲۸۵ – ۱۲۹۱ م.) که همان آلفونسوی دوم در فهرست سلاطین کاتالونیا است.
آلمان: شاه آلمان در این زمان رودلف اول است. (۱۲۷۳ – ۱۲۹۱ م.)
اسکاتلند: پادشاه اسکاتلند در این زمان الگزاندر سوم است. (۱۲۴۹ – ۱۲۸۶ م.)
انگلستان: پادشاه انگلستان در این زمان ادوارد اول است. (۱۲۷۲ – ۱۳۰۷ م)
بوهم: شاه بوهم و نسلاوس دوم بود. (۱۲۷۸ -۱۳۰۵ م.)
پرتغال: شاه پرتغال در این زمان دی‌نیز است. (۱۲۷۹ – ۱۳۲۵ م.)
سویس: در سال ۱۲۹۱ م. اوری و شویتس و اونتر والدن با یکدیگر اتحادیه‌ای تشکیل دادند که این اتحادیه اساس کنفدراسیون سویس به شمار می‌رود.
سیسیل و ناپل: شاه این زمان سیسیل و ناپل شارل اول است. (۱۲۲۶ – ۱۲۸۵ م.) وی مؤسس سلاطین آنژون در ناپل و برادر لوئی نهم است. در جنگ‌های لوئی نهم در مصر و تونس شرکت داشت. بعد از او سلطنت ناپل و سیسیل به پسرش شارل دوم رسید.
فرانسه: پادشاه فرانسه در این زمان فیلیپ سوم است. (۱۲۷۰ – ۱۲۸۵ م.) بعد از وی پسرش فیلیپ چهارم که در آن زمان هنوز ۱۷ سال تمام نداشت. به تخت سلطنت نشست. وی به فیلیپ زیبا (لویل) معروف است. فیلیپ به خود حق می‌داد که برای دفاع از تمامیت خاک کشور فرانسه از روحانیان هم مالیات بگیرد.
کاستیل و لئون: شاه کاستیل و لئون در این زمان آلفونسوی دهم است. (۱۲۵۳ – ۱۲۸۴ م.) وی مبارزات پدرش را علیه مسلمانان، در اداره امور ناتوان بود و در مقابل اشراف گردنکش اظهار ضعف و زبونی می‌نمود. در مقابل این نقاط ضعف، از علم و دانش، بهره فراوان داشت. به‌فرمان وی عده‌ای از دانشمندان مأمور ترجمه آثار علمی مسلمانان به‌ویژه در علم نجوم از زبان عربی به زبان اسپانیولی شدند. به همین سبب وی یکی از بزرگ‌ترین واسطه‌های انتقال علوم اسلامی به کشورهای اروپایی است.
مجارستان: شاه مجارستان در این زمان آندراش سوم است. (۱۲۹۰ – ۱۳۰۱ م.) در پایان حوادث دوران سلطنت ارغون، ذکر این نکته ضروری است که وی مایل بود جنگ ممالیک از سرگیرد و همچنین با کشورهای اروپایی عهدنامه نظامی منعقد کند.