رویداد مهم این زمان، یعنی ماجرای بردیا را داریوش به تفصیل در کتیبهٔ بیستون بیان کرده است. به دلیل غیبت طولانی کمبوجیه از ایران و قیام بردیای دروغین، تمام ایالات ایران آن زمان در حال شورش بودند و به همین دلیل عقیدهٔ اکثریت قریب به اتفاق مورخان این است که کمتر پادشاهی در عالم می‌توان یافت که در ابتدای زمامداری خود مانند داریوش با مشکلات فراوان روبه‌رو بوده باشد. داریوش ابتدا در سال ۵۲۱ ق م. بابل را فتح کرد. سپس بعد از سرکوبی یاغیان داخلی در سال ۵۱۷ ق م. عازم مصر شد؛ زیرا به دلیل بدرفتاری کمبوجیه و عمال وی، در آنجا نیز زمینهٔ اغتشاش فراهم شده بود. داریوش پس از ورود به مصر درصدد جذب قلوب روحانیان برآمد و حتی هنگامی‌که مصریان مشغول انجام عزاداری گاو آپیس بودند، در آن تشریفات شرکت کرد. گذشته از این، به معابد مصری‌ها می‌رفت و به خدایان آنان احترام می‌گذاشت. پس از برقراری امنیت در سال ۵۱۲ ق م. نواحی سند و پنجاب را ضمیمهٔ ایران کرد. در سال ۵۱۵ قم. داریوش با سپاهیان خود از تنگهٔ بسفر عبور کرد و به تعقیب سکاها پرداخت و تا قلب سرزمین آن‌ها پیش‌راند. در سال ۵۱۰ ق م. اهالی آسیای صغیر بر ضد هیپیایی یونانی که مردی ستمگر و جبار بود و به‌فرمان داریوش در آن ناحیه حکومت می‌کرد، شوریدند و او را از آسیای صغیر راندند و در آن بخش حکومت ملی اعلام کردند. چندین سال بعد، داریوش برای سرکوبی آنان عازم آسیای صغیر شد و در سال ۴۹۰ ق م. جنگ سختی در دشت ماراتن بین سپاهیان ایرانی‌ها و یونان درگرفت که به عقب‌نشینی ایرانی‌ها منجر شد. یونان در دوران سلطنت داریوش، کایستنس که قانون‌گذاری بنام بود در سال ۵۰۸ ق م. که آتن را نخستین شهر دموکراتیک جهان کرد. جین: در دوران سلطنت داریوش، در چین سلسلهٔ چو سلطنت می‌کرد (۱۰۲۷ – ۲۵۶ ق م.) افغانستان: در دوران سلطنت داریوش اول در سال ۵۱۶ ق م. افغانستان جزو امپراتوری هخامنشی گردید.