هولاکو به امر منگوقاآن در سال ۶۵۱ هجری عازم ایران شد. در سال ۶۵۳ هجری کیتو بوقا یکی از سرداران هولاکو قلعههای اسماعیلیه را در قهستان و رودبار خراب کرد. در سال ۶۵۲ هجری رکنالدین خورشاه پیشوای اسماعیلیه تسلیم هولاکو شد و با این اقدام پایان دوران اسماعیلیان را اعلام داشت. در سال ۶۵۵ هجری هولاکو از طریق کرمانشاه عازم بغداد شد. در سال ۶۵۶ هجری بغداد سقوط کرد. مستعصم بالله آخرین خلیفه عباسی بهاتفاق پسران خود تسلیم هولاکو شدند و بدین ترتیب دوران خلافت خلفای عباسی هم خاتمه یافت، هولاکو بعد از تصرف بغداد، مراغه را به پایتختی انتخاب کرد. در سال ۶۵۷ هجری خواجهنصیرالدین طوسی به فرمان هولاکو در این شهر رصدخانهای بنا کرد و مشغول نوشتن زیجی شد و در سال ۶۵۸ هجری الجزیره و حلب و دمشق به تصرف هولاکو درآمد. هولاکو آنگاه به فکر تصرف مصر افتاد، اما به دلیل درگذشت منگوقاآن از تصمیم خود منصرف شد. سپس نمایندگانی برای قبول تبعیت به مصر فرستاد. گذشته از اینکه مصریان نمایندگان هولاکو را کشتند، در همین سال در محل عین الجالوت واقع در فلسطین، کیتو بوقا سردار معروف هولاکو را نیز به قتل رساندند. هولاکو درصدد سرکوبی مصریان برآمد، اما اجل مهلتش نداد و در سال ۶۶۳ هجری درگذشت.
مهمترین حوادثی که در دوران ایلخانی هولاکو در دنیای آن زمان به وقوع پیوست،
چنین است:
آسیا
چین: در چین سلسله سونگ (۹۶۰ – ۱۲۷۹ م) سلطنت میکرد.
کره: شبهجزیره کره از سال ۱۲۳۱ – ۱۲۶۰ م. تحت اشغال مغول بود.
یمن: در یمن رسولیان حکومت داشتند
افریقا
مصر: سلطان مصر از سلسله ممالک بحری در این زمان بیبرس اول ملقب به الملک الظاهر است که چهارمین سلطان مصر است، از مسال ۶۵۸ – ۶۷۶ ه.ق. (۱۲۶۰ – ۱۲۷۷ م.) در جنگ عین الجالوت شرکت داشت. سپس درصدد توسعه قلمرو خود برآمد و در سال ۶۶۲ هجری (۱۲۵۲ م.) حمص را ضمیمه متصرفات خود کرد و یک سال بعد با سپاهی بزرگ از قاهره عازم جنگ با صلیبیون شد و به فتوحات بزرگی نائل گردید و در سال ۶۶۳ هجری (۱۲۶۴ م.) بندر قیصریه را تصرف کرد.
اروپا
اسکاتلند: پادشاه اسکاتلند الگزاندر دوم بود. (۱۲۴۹ – ۱۲۸۶ م.)
انگلستان: پادشاه انگلستان هنری سوم بود. شروط بارونها را درباره انتخاب افراد کمیتهای که میبایست حکومت را اداره کنند، نپذیرفت. در سال ۱۲۶۳ م. جنگ بین بارونها و هنری آغاز شد و در سال ۱۲۶۴ م. منجر به پیروزی بارونها گردید.
بوهم: شاه بوهم در این زمان اوتوکار دوم از سلسله پر میل است. از وی نوه اوتوکار اول است.
پرتغال: شاه پرتغال در این زمان آلفونسوی سوم است. (۱۲۴۹ – ۱۲۷۹ م.)
روم شرقی: در این زمان که دوران فترت در تاریخ روم شرقی است، در نیقیه یوحنای چهارم به سلطنت رسید (۱۲۵۸ – ۱۲۶۱ م.). نیابت سلطنت او را میخائیل هشتم بر عهده داشت. لیکن مقدمات قتل یوحنا را فراهم کرد، وی را کور کرده و به زندان انداخت و در سال ۱۲۵۹ م. زمام امور را به دست گرفت. (۱۲۶۱ – ۱۲۸۲ م.) سپس عازم تسخیر امپراتوری لاتینی قسطنطنیه که در حال از هم پاشیدن بود، گردید و در سال ۱۲۶۱ م. آن را از تصرف بودوئن دوم بدر آورد و به همین جهت بار دیگر امپراتوری بیزانس احیا گردید.
فرانسه: شاه فرانسه لویی نهم بود. (۱۲۲۶ – ۱۲۷۰ م.)
کاستیل و لئون: شاه کاستیل و لئون آلفونسوی دهم بود. (۱۲۵۳ – ۱۲۵۸ م.)
مجارستان: پادشاه مجارستان در این زمان، بلای چهارم است (۱۲۳۵ – ۱۲۷۰ م.)
نروژ: پادشاه نروژ، هاکون چهارم بود. (۱۲۱۷ – ۱۲۶۳ م.). در دوران سلطنت هاکون، ایسلند و گروئنلند به تصرف نروژ درآمد. دربار هاکون بسیار مجلل و باشکوه بود. بعد از درگذشت هاکون چهارم پسرش ماگنوس ششم جانشین او شد (۱۲۶۳ – ۱۲۸۰ م.)